Jet van Groningen
ONGEWENST
Bijgewerkt op: 6 mei 2020
Olivia Gatwood blew my ears off en deed mijn hart versnellen. Wat een fierceness.
Haar woorden hoorde ik voor het eerst vlak na de #metoo bewegingen op internet.
Mijn woorden hieronder mijn eigen ervaringen vermomd in halfslachtige poezie.
Ze zeggen dat creativiteit kan helen - ik vraag me af of dat ook het geval is bij vrouwen wiens grenzen diepgaans zijn overschreden. Kunnen zulke grofgeslagen wonden ooit genezen?
O N G E W E N S T
de stilte die ik verlang
van je handen, verstold
op mijn lippen
de afstand walsend
tussen
nabij en nabijer
mijn adem stoot waar
ik deze wil stokken
wimpers dragen het zwart
uit mijn gedachten, tongen
als onweer in mijn gezicht
mijn schoot vult
zich met warmte
mijn oren verdraaien
mijn interne schreeuw
om vertragng
een spel waarvan de regels
ons beiden onbekend is maar
jij telkens zessen gooit
en de kans bepaalt dat
jij het hoogste woord voert
hoe zeg je iemand te stoppen
als je vergeten bent
waar het begon
onzeker bent waar
het startschot klonk
onopgeleid bent
in dit grensgeval